Miasteczko skrzatów

W cieniu skalnego łuku, rozłożyła się wioska. Domki budowane z gliny i piaskowca, przybrane słomianą strzechą, cicho egzystują. Pełne roślin ogrody, cieszą się barwą i promieniami jutrzenki. A wokół tańczą małe elfy, śpiewając i grając, krzątają się wszędzie. W swych niepozornych warsztatach wyrabiają przepiękne akcesoria. Wszystko oddycha wierszem, wierszem się tu mawia, wierszem się tu zdobi, z wierszem na ustach idą maleńkie istoty przez życie. Godne podziwu w swej wytrwałości przez tysiąclecia słynną jako artyści i beztroski, podobnej dzieciom. Należy również zauważyć, że jest to jedna z pierwszych placówek emigracyjnych skrzatów.